Στο κόκκινο είναι η ένταση στη Μέση Ανατολή μετά την τρομοκρατική επίθεση της Hamas στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023, που τροφοδοτήθηκε τη μακρά ισραηλινή κατοχή και καταπίεση, και η οποία αποτέλεσε θρυαλλίδα εξελίξεων.
Έκτοτε, το Ισραήλ έχει ισοπεδώσει τη Γάζα, έχει δεκάδες χιλιάδες σκοτώσει Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη όπου δεν υπάρχει Hamas, έχει εξοντώσει όλους τους ηγέτες της Hezbollah, έχει κατανικήσει την οργάνωση στον Λίβανο, βομβαρδίζει τακτικά τη Συρία και έχει πραγματοποιήσει δολοφονίες εντός του Ιράν.
Κάποιοι μπορεί να εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε άμυνα, αλλά μάλλον δεν είναι έτσι.
Όπως είναι πλέον πιο ξεκάθαρο από ποτέ, και το Ισραήλ είναι άλλη μία από τις πηγές του προβλήματος, ενώ οι επεκτατικές τους πράξεις δείχνουν ότι θα συνεχίσει να αποτελεί ταραχοποιό στοιχείο, με τη βοήθεια και την ατελείωτη υποστήριξη των ΗΠΑ και τη σιωπή τόσο της Ευρώπης όσο και της αραβικής κοινής γνώμης.
Η Hezbollah και η Hezbollah δεν βρίσκονται σε θέση να πολεμήσουν το Ισραήλ, ενώ η Συρία είναι ακόμη σε αναταραχή.
Το Ιράν επίσης φαίνεται να αποφεύγει τη σύγκρουση μετά την αποτυχία της αντι-ισραηλινής στάσης του.
Την ίδια στιγμή, είτε οι Σύροι διστάζουν να πολεμήσουν το Ισραήλ είτε όχι, το τελευταίο δεν αισθάνεται την ανάγκη να συγκρατηθεί.
Μάλιστα, φαίνεται αποφασισμένο να καταστρέψει τους γείτονές του, οι οποίοι καταλαμβάνουν τις υποσχεμένες γαίες του.
Υπό αυτές τις συνθήκες, τι μπορεί να αναμένεται στη συνέχεια; Πρώτα απ’ όλα, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το Ισραήλ δεν είναι πιο ασφαλές από πριν.
Παρά το γεγονός ότι ένοπλες ομάδες όπως η Hezbollah και η Hezbollah είναι παραλυμένες, το Ισραήλ έχει τώρα έναν νέο εχθρό: τη Συρία – κατέχει εδάφη στον Νότο της.
Η νέα Συρία θα αποφύγει να συγκρουστεί, αλλά, μόλις επουλώσει τις πληγές της, θα διεκδικήσει τις κατεχόμενες περιοχές της.
Ένας πόλεμος μπορεί να μην είναι πιθανός, αλλά, αν αναγκαστεί να πολεμήσει, η Συρία θα το κάνει.
Ακόμη και αν το Ισραήλ καταφέρει να καταλάβει τη Συρία, δεν θα μείνει εκεί, καθώς η χώρα είναι πολύ μεγάλη για να ελεγχθεί, και ο συριακός στρατός θα προκαλέσει μεγάλες απώλειες.
Πέρα όμως τα παραπάνω, οι πολιτικές του Ισραήλ και η πιθανή στήριξή του στο YPG, παρακλάδι του PKK στη Συρία, προκαλούν ανησυχία στην Άγκυρα.
Η τουρκική κυβέρνηση θεωρεί το PKK και τους συμμάχους του υπαρξιακή απειλή.
Έτσι, η άμεση ή έμμεση υποστήριξη του Ισραήλ στο YPG, είτε μέσω της Αμερικής είτε αλλιώς, το καθιστά εχθρό της Τουρκίας.
Σύμφωνα με την Daily Sabah, «αν το Ισραήλ περάσει την κόκκινη γραμμή της Τουρκίας, είτε στη Συρία είτε αλλού, η Άγκυρα πιθανότατα θα προετοιμαστεί για πόλεμο.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Τουρκία δεν θα πάει σε πόλεμο με το Ισραήλ για λογαριασμό κάποιου άλλου.
Ωστόσο, άμεση επίθεση σε τουρκικά στρατεύματα (ιδιαίτερα ο θάνατος στρατιωτών) θα καταστήσει τον πόλεμο αναπόφευκτο».
Συνοψίζοντας, ένας πόλεμος μεταξύ των δύο χωρών είναι πιθανός.
Να σημειωθεί πως κάποιος μπορεί να αναφερθεί στο οπλοστάσιο του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων, αλλά κανείς δεν γνωρίζει τι διαθέτει η Τουρκία στις στρατιωτικές της αποθήκες.
Το τρίγωνο Συρίας - ΗΠΑ - Τουρκίας
Στο μεταξύ, παρότι οι Τούρκοι αξιωματούχοι επισκέπτονται τη Δαμασκό, στη βορειοανατολική Συρία, φιλοτουρκικές δυνάμεις έχουν ξεκινήσει τη δεύτερη φάση του αγώνα κατά του PKK.
Ο κύριος στόχος του Εθνικού Συριακού Στρατού είναι η Μανμπίτζ, το Κομπάνι και έως τη Ράκκα.
Η διοίκηση της “Ροζάβα” προσπαθεί να διαπραγματευτεί με την Άγκυρα, ελπίζοντας να κερδίσει τουλάχιστον κάτι από τις προηγουμένως κατεχόμενες αραβικές περιοχές, αλλά ο Erdogan παραμένει αμετακίνητος: «Το PKK δεν έχει θέση στη μελλοντική Συρία» δηλώνει ο Τούρκος πρόεδρος.
Οι λεγόμενες “Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας”, γνωρίζοντας για τη τακτική συμμαχία μεταξύ της Tahrir al-Sham και των Τούρκων, προσπαθούν να βρουν κενά ανάμεσά τους, παίζοντας το χαρτί του διαλόγου ειδικά με τη Δαμασκό, αγνοώντας την Τουρκία.
Σε απάντηση, ο πρώην ηγέτης της τοπικής Αλ Κάιντα διαβεβαιώνει ότι «οι Κούρδοι είναι μέρος της Συρίας, αλλά το PKK πρέπει να φύγει».
Ωστόσο, οι δυνάμεις της Tahrir al-Sham δεν θεωρούνται μέρος του Εθνικού Συριακού Στρατού στα βορειοανατολικά της χώρας.
Παρ' όλα αυτά, η προσοχή είναι στραμμένη στους Αμερικανούς, οι οποίοι, προς μεγάλη απογοήτευση των Κούρδων, βρίσκονται σε μια εξαιρετικά άβολη κατάσταση λόγω των αποτελεσμάτων των πρόσφατων εκλογών.
Η νίκη του Trump αναγκάζει τους Δημοκρατικούς να ακολουθήσουν μια περίπλοκη πολιτική που εξαρτάται από τις δηλώσεις των Τραμπιστών για τη Συρία.
Για παράδειγμα, μόλις ο Trump ανακοίνωσε πριν από έναν μήνα ότι ήταν έτοιμος να αποσύρει στρατεύματα από τη Συρία, το Πεντάγωνο αποφάσισε να αυξήσει το στρατιωτικό του προσωπικό σε αρκετές χιλιάδες.
Στη συνέχεια, ο Trump ανέφερε ότι «ο Erdogan κρατά το κλειδί της Συρίας», μετά την οποία μια αντιπροσωπεία από την Ουάσιγκτον πήγε στον al-Golani, κάτι που θα πρέπει να ερμηνευθεί ως θετικό σήμα προς τις αραβικές αυταρχίες για να εδραιωθούν στη Συρία, ως αντίβαρο στην Άγκυρα.
Ωστόσο, ο σύμβουλος του Trump, Mike Waltz, δήλωσε ότι η καταπολέμηση του ISIS είναι η πρώτη προτεραιότητα των Ηνωμένων Πολιτειών, η ασφάλεια του Ισραήλ η δεύτερη και η τρίτη η διεύρυνση των σχέσεων με τις χώρες του Κόλπου.
Ο Waltz ανέφερε ξεκάθαρα ότι «οι Κούρδοι φίλοι είναι οι κύριοι εταίροι των Ηνωμένων Πολιτειών για την καταπολέμηση του ISIS».
Αυτό εξηγεί γιατί η τρέχουσα κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έχει οργανώσει μια σειρά επιθέσεων κατά των Τακφιριστών και προσπαθεί με κάθε τρόπο να εμποδίσει τους Τούρκους να χτυπήσουν το PKK στη Μανμπίτζ.
Η ομάδα του Biden δεν θέλει να θεωρηθεί υπεύθυνη για την ήττα των Κούρδων, ώστε να μην επιτρέψει στους Τραμπιστές να ασκήσουν ανοιχτή κριτική στις πολιτικές τους.
Ωστόσο, η υποστήριξη του PKK στη Συρία εγκυμονεί κινδύνους για τους Αμερικανούς, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, καθώς απομακρύνονται από την Τουρκία, η οποία ξαφνικά έχει γίνει η νούμερο ένα δύναμη στη Μέση Ανατολή.
Αυτό είναι το δίλημμα που θα πρέπει να επιλύσει η Ουάσιγκτον, αλλά, όποια κι αν είναι η απόφαση, η Κίνα έχει ήδη κερδίσει σε αυτό το μέρος της σκακιέρας.
